Abdülmecid Efendi
Sultan Abdülaziz’in ortanca oğlu olarak 29 Mayıs 1868ʼde İstanbul’da doğdu. Annesi Hayranıdil Kadınefendi’dir
1876’da babasının tahttan indirilmesinden sonra Sultan II. Abdülhamid’in gözetiminde Yıldız Sarayı’ndaki Şehzadegan Mektebi’nde sıkı bir eğitim aldı. Tarihe ve edebiyata meraklı, dil öğrenmeye yatkındı. Arapça, Farsça, Fransızca ve Almanca öğrendi.
TBMM tarafından 19 Kasım 1922’de halife seçildi. Osmanlı Halifeliğiʼne resmen son veren 431 sayılı kanunun kabul edildiği 3 Mart 1924 tarihine kadar “halife” unvanını taşıdı. Tarihe “Son Osmanlı Halifesi” olarak geçmiştir.
1909’da kurulan Osmanlı Ressamlar Cemiyeti’nin fahri başkanlığını yaptı. Yurt içinde ve yurt dışındaki çeşitli sergilere tablolarını gönderdiği bilinen Abdülmecid Efendi’nin eserlerinden birisi Paris’teki büyük yıllık sergide sergilenmiş; Haremde Beethoven, Haremde Goethe, Yavuz Sultan Selim adlı tabloları 1917’de Viyana’daki Türk ressamlar sergisinde sergilenmiştir.
Özellikle portre alanında başarılı idi. En önemli portrelerinden biri devrinin ünlü şairi Abdülhak Hamit Tarhan’ın portresidir. Kızı Dürrüşehvar Sultan’ın, oğlu Ömer Faruk Efendi’nin portreleri en bilinen eserlerindendir.
Abdülmecid'in "Haremde Goethe" tablosu.
Halife Abdülmecid'in 1915'te yaptığı "Haremde Beethoven" adlı tablosu
2.Abdulmecid'in "Sis" adlı tablosu.
Son İslam Halifesi, Osmanlı Ressamlar Cemiyeti kurucusu ve onursal başkanı (II.) Abdülmecid (Osmanoğlu) Efendi İsviçre'de sürgünde/1924
