Charles Bukowski Sözleri

Eğer insanları yeterince tanımıyorsan, insanları sevmen imkansızdır.

Biri sizi üzüyorsa, mutlaka mutlu ettiği başkaları vardır.

Kötülerin kazanması için iyilerin seyirci kalması yeterlidir.

Kişiden kişiye değişiyorum, çünkü kötü olan biri, benim iyi yüzümü görmeyi haketmiyor.

Mutlu olanların hepsi uyuyor şimdi. Mutsuz olanlara selam olsun.

Hayat bu ya; Kalplerimiz yoranlar, yordukları kalbin hiç farkına varmadılar.

Dünyadaki en iyi gösteri insanlardır, öyle ki bu gösteri için para ödemenize bile gerek yok.

Yorma kendini hayatta kimseyi değiştiremezsin ve kimse için değişmemelisin. Ne sen başkası için mecburi istikametsin; ne de başkası senin için. Yorma kendini, bırak hayatına eşlik etmek isteyenler seninle gelsin.

Hıçkırarak ağlayan bir kadının gözyaşları, ağlatan adamın başına geleceklerinin altına atılacak imzadır.

İnsanların seni en çok sevdiği zaman, onların işine en çok yaradığın zamandır...

Üzülme! Kaybettim sandıkların, kurtulduklarındır belki.

İnsanların hakkımda ne düşündüğünü önemsemeyerek hayatımı on yıl uzattım.

En güvendiğin insanların, bir yanılgıdan ibaret olduğunu anlayınca, köşene çekilirsin.

Yan yana yürüyelim diye dar yapılmış kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar, düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik, "Sarılmak yakar bizi" deyip aşkı hep, uzaktan sevdik.

İnsanlar beni bitirdi, tekrar kendimi toplamam gerek.

Yaşamak ölmekten daha çok cesaret gerektirir bazen.

Elbette bir insanı sevmek mümkündür, eğer onu çok iyi tanıyorsanız.

Aslında üşengeç değil mutsuzsun, Ve mutsuz insanlar yorgun olurlar, hiç bir şey yapmak istemezler.

"Güzellik" bir şey değil, uçar. Çirkin olduğun için talihlisin. Biri sana ilgi gösterirse, başka bir nedeni olduğunu biliyorsun.

İyi bir şeye sahip olup onu yitirmek mi, yoksa ona hiç sahip olmamak mı daha iyi?

Bu dünyada yol alan kişiler, ayağa kalkıp istedikleri koşulları arayan ve bulamadıklarında yaratan insanlardır.

Aslında insanların gerçek yüzleri her zaman ortadadır. Sadece bakmakta ve anlamakta geç kalırsın.

Zaman unutturmaz dostlarım sadece uyuşturur.

Eğer bazı insanlara bir şans daha veriyorsan. Kendini bir daha kandırmaya göze alıyorsun demektir.

Gerçekten yaşamak için bir kaç kez ölmen gerekir.

Hangi çiçek, diğerini "sarı açtı" diye ayıplar? Hangi kuş, "farklı ötünce" diğerine yasak koyar? Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar. Ah insanlar! Her şeyi bulup kendini bulamayanlar...

Kimseye, sana ihanet etmesine izin verecek kadar güvenme.

Düştüğümüz kuyular sandığımız kadar dipsiz değil aslında, tutunmaya çalıştığımız ipler çok kısa.

Aşırı hız yapan hayaller, gerçeklere çarparak durur.

Şimdiki boş vermişliğim, bir zaman çok önemsemişliğimin sonucudur.

Bir odanın kapısını kapatıp yalnız kalmak, her zaman hayatımın en güzel şeylerinden biri olmuştur.

Birisi için önemliysen, her durumda senin için zaman yaratır. Bunun dışındaki her şey bahanedir.

Size zaman ayırmayan birine, asla kendinizi harcatmayın.

Güvensiz kalplerimizi, karaktersiz insanlara borçluyuz.

İnsanlar adaletsizliği sadece kendi başlarına gelince düşünüyorlar.

Mesafeli olmak önemlidir, bazıları sana ne kadar uzak ne kadar yakın, anlarsın...

Kalabalığa karışmak için hiçbir özellikle gerekmez ama yalnız ve dik durmak için gerçekten çok şey gerekir.

Ne zaman ki, en sevdikleriniz yanıltır sizi; ne zaman ki birer birer düşürür herkes maskeni, ne zaman ki yalnızlıktaki o muhteşem gücü keşfedersiniz. İşte o zaman başlarsınız, gerçekten yaşamaya..

Bazen kendine gelmen için, başkalarından gitmen gerekir. Uzaklaşmak özgürlüktür.

Sizi sevmediğimi düşünüyorsanız muhtemelen sevmiyorumdur. Sevdiklerimi şüpheye düşürmem.

Azizlerden çok sapkınlar ilgilendiriyor beni. Serserilerin yanında rahatımdır, çünkü ben de serseriyim. Kanun sevmem, ahlak sevmem, din sevmem, kural sevmem. Toplumun beni şekillendirmesinden hoşlanmam.

Suçum var mı? Tabii ki var. Zor yola kolay kişilerle çıkmak, en büyük hatam.

Martılara attığım simit, önüne süt bıraktığım yavru kediler, ve sana verdiğim değer. "Hayvan severlik" bu olsa gerek.

Nefret ettiğin insanla iyi geçinme çabasına siz medeniyet diyorsunuz; ben sahtekarlık diyorum. O yüzden anlaşamıyoruz.

İki sebepten insanlara güvenmem; ya güvenecek kadar tanımıyorumdur, ya da güvenmeyecek kadar tanıyorumdur.

Sebeplerimi bilmiyorsan, seçimlerimi yargılama.

Aslında hiç kaybetmedim; sadece sistemin istedikleri kazandı. Meteliksiz olabilirim ama niteliksiz değilim.

Kendini iyileştirmek istiyorsan, yaraların sahibini yok et, unut...

Kadın senden soğumuşsa, unut gitsin...

En zor olan beklemektir. Hele boşuna bekliyorsan.

Dünyanın büyük kısmı kafayı yemişti. Geri kalanlar da öfke içinde yaşıyorlardı. Ha bir de ne kaçık ne de öfkeli olmayıp, sadece salak olanlar vardı. Hiç şansım yoktu yani. Sadece oturup sonumun gelmesini bekliyordum.

Seçilmiş bir yalnızlık insanın sahip olabileceği en büyük lükstür.

Kaldığın yerden devam etmek diye bir şey yoktur. Ya bıraktığın orada değildir, ya da bıraktığın gibi değildir.

Yıkıldığın zaman altından kalkabileceğin hayaller kur. İnsanların seni yarı yolda bırakma ihtimalini unutma.

Sonra dedim ki, insanlara ne anlatırsan anlat ama kendini anlatma. Bilirim, anlamazlar.

Bazı gerçeklerle yüzleşmek can acıtsa da, hayatınızı ipten alır.

Bazen dehşetin dibine inersin, ümidi kesersin; ama ölmezsin, işte bu ölümden beter...

Başkalarını çözmeye çalıştıkça kendimi düğümlemişim haberim yok.

Benim için dünyanın en güzel manzarası, içinde yalnız olduğum bir odanın kapalı kapısıdır.

Beni anla...Ruhu olmayan şeylerle uğraşacak kadar vaktim yok.

Kimine güvenebildiğin için huzurlusundur...Kimine de artık güvenmemen gerektiğini öğrendiğin için...

Anladım ki hayatında birinin olmaması değil, birinin hayatında olamamakmış yalnızlık.

Cesaretin yoksa, yürümeyeceğin yola çıkmayacaksın.

Herkes herkesi aynı sevemez. Kimileri gururun yettiği kadar sever, kimileri de ömrünün yettiği kadar.

Ayakta kalmasını bilen insanlar için kaybetmek büyük bir mesele değildir.

Sonra bir şeyler olur adını koyamadığın ve artık eskisi gibi olamazsın.

Tabii ki bir insanı sevebilirsiniz, eğer onu yeterince tanımıyorsanız.

Acıya kahkaha atabilmek sanatsa eğer; Ben çok pahalı bir tabloyum.

Kuşkusuz ki en büyük önyargı, etrafımızdaki herkesi "insan" sanmamızdır.

Umursadıkça, kaybettiğimiz insanlar var.

Aşk, ne zaman biter biliyor musun? "Bitti" dediğinde yüreğin acımıyorsa.

Hiçbir şey olmamış gibi davranmamı isterler, onlar gibi davranmanı isterler. Bir onlar akıllı çünkü.

Yaşama sevincimi sigortalı bir iş karşılığında sattım.

Hayat öyle lanet bir şey ki; sustuğunda konuşmadın diye pişman eder, konuştuğunda susmadığın için kahreder.

Aslında çok küçük şeyler bile kendimi mutlu hissetmeme yetiyordu. Ama bütün mesele, bu küçük şeyleri şu dünyanın içinde bulup çıkarmaktı.

Çok küfür ediyorsun diyorlar, ne yani hayatımın içine edenler şiir mi yazayım?

Yüzde yüz insan yoktur aslında. Hepimizin, başkalarının farkında olup bizim farkında olmadığımız deli ve çirkin bir yanı vardır.

Aşkla ilgili en büyük ironi: Doğru insanı yanlış zamanda sevmek.

Hayata mutlu olmaya gelmediğini kabul ettiğinde, mutlu olmaya başlıyorsun.

Bazıları hiç delirmez, ne korkunç bir hayat sürüyorlardır kim bilir.

Afrika'ya ilaç göndermeye karar vermiştik; fakat hepsinin üzerinde "tok karnına" yazıyordu.

Dikkat çekmek için kukla olma, kendin ol yeter.

Beni soğuk, kibirli , ukala falan bulduysanız sizi sevmemişimdir. Sevdiğime kedi gibi olurum ben.

Ölmek için doğmak. Hayatından bezmiş zavallı bir kemirgen gibi yaşamak kaderimdi sanki. Yaşadığın andan çılgınca zevk almak bana hiç nasip olmayacak mıydı? Neden kendi cenaze törenimi izliyormuş gibi hissediyordum.

İnsanlardan sıkılmaya başladıysan, bazı gerçeklerin farkına varmaya başlamışsındır.

Hak etmeyen birine değerli bir şey verirsen, onu mutlaka kaybeder.

Neye inanıyorsan inan, seni mutlu etmiyorsa yanlıştır.

Seni insan gibi değil, imkan gibi görene sırtını dön. O zaman görürsen gerçek yüzünü.

Ne kadar iyi bir insan olduğunun pek önemi yok. Nasıl olsa ilk hatanda en kötü insan sen olacaksın.